اثرات مختلف استرس حاد و مزمن ناشی از بی حرکتی روی آزمون فرمالین در موش صحرایی نر

چکیده   زمینه و هدف: استرس حاد و مزمن سبب القاء تغییرات هورمونی و عصبی می شود که هم آستانه درد و هم رفتارهای دردی را متأثر می کند، اما اثر استرس حاد و مزمن ناشی از بی حرکتی، روی رفتارهای دردی ناشی از فرمالین ناشناخته است. در نتیجه، در این مطالعه اثرات استرس بی حرکتی حاد و مزمن روی آزمون درد فرمالین در موش صحرایی نر مورد ارزیابی قرار گرفت.   مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، از آزمون فرمالین(50 میکرولیتر فرمالین 2٪) برای ارزیابی اثرات استرس حاد و مزمن روی پاسخ به درد در 42 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد. حیوانات در ابتدا تحت یک جلسه استرس حاد (15، 30 و60 دقیقه) یا چند جلسه استرس مزمن (10 و 20 روز و هر روز 30 دقیقه) قرار گرفتند و بلافاصله فرمالین در پنجه عقبی پا تزریق شده و رفتارهای دردی مشاهده گردید.   یافته ها: در معرض قرار دادن حیوان برای 60 دقیقه (استرس حاد) رفتار دردی ناشی از تحریک شیمیایی (فرمالین 2%) را کاهش نداد، در حالی که 15 دقیقه استرس حاد، رفتار دردی ناشی از فرمالین را در فاز 2 کاهش داد و 30 دقیقه در معرض استرس قرار دادن حیوان، رفتار دردی ناشی از فرمالین را در فاز 1، اینترفاز و فاز 2 کاهش داد. استرس مزمن به مدت 10 روز (روزانه 30 دقیقه)، باعث تشدید بی دردی ناشی از30 دقیقه استرس نشد و در مدت 20 روز (روزانه 30 دقیقه) اثری در پاسخ های دردی ناشی از فرمالین نداشت.   نتیجه گیری: استرس بی حرکتی حاد می تواند برای درد تونیک، بی دردی کوتاه مدت و بلند مدت تولید کند. بی دردی ناشی از استرس کوتاه مدت به عنوان کاهش در رفتار درد در طول فاز 1 و بی دردی ناشی از استرس دراز مدت به عنوان انعکاس رفتارهای کاهش درد در طول فاز 2 تلقی می شود .   واژ ه های کلیدی: آزمون فرمالین، استرس بی حرکتی، موش صحرایی